Zondag Trinitatis – O lux beata trinitas

De hymne O Lux Beata Trinitas

Godzijdank: de coronaban is opgeheven. Vanaf volgende week mogen we weer ‘in het echt’ samenkomen. Vandaag dus de laatste keer dat u het (enkel) met een online bezinning moet doen De zondag van de ‘Drievuldigheid’

Er is meervoud in God

Zondag Trinitatis (Drievuldigheidszondag) is traditioneel de afsluiting van de feestperiode van het kerkelijk jaar: een orgelpunt na Pasen en Pinksteren. Volgende week begint de schier eindeloze reeks van ‘zondagen doorheen het jaar’. Waarom dan die zondag wijden aan ‘de heilige Drievuldigheid’? Om de veelzijdigheid van de christelijke God recht te doen. Het leerstuk van de drie-eenheid wil ‘God’ namelijk helemaal niet definiëren, maar juist losmaken, ontgrenzen: God is niet enkelvoudig, simpel, monolitisch, nee: Er is meervoud in God. Als er iets is dat al die feesten ons hebben geleerd, dan wel dat God – als het erom gaat om ons te bereiken – God bijzonder creatief is. Soms is Hij ontzagwekkend, en voelen wij ons klein tegenover Hem. Maar op een ander moment kan Hij – maar u mag ook zij zeggen, ook hier laat God zich niet definiëren -tot ons komen in de vorm van een kwetsbaar kind dat een appèl op ons doet om barmhartig te zijn. Ook kan Hij gewoon mens-met-de mensen zijn en met ons op weg gaan, en ons aanspreken van terzijde, als een vriend, een metgezel. Maar pas op: ook in dat beeld laat Hij zich niet opsluiten: Hij kan onverwacht uit de hoek komen, en als een frisse wind door ons leven gaan waaien. Er is meervoud in God: Vader, Zoon en Geest. Drie (maar het getal is toeval) heel verschillende vormen van presentie, zijns- en verschijningswijzen, en toch wezenlijk één. En zo zijn we bij het lied van deze zondag: O Lux beata trinitas … Helemaal geen dogmatisch lied, maar een lofzang op het licht des Levens, dat van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat glans geeft aan ons bestaan.

O Lux beata Trinitas (William Byrd, 1575)

William Byrd, O Lux Beata Trinitas. Uit: Thomas Tallis & William Byrd, “Cantiones quae ab argumento sacrae vocantur”, nr. 12 (London 1575), opgedragen aan Queen Elizabeth I. Uitvoering: ALAMIRE o.lv. David Skinner. Het derde couplet is een ingenieuze canon (U kunt de partituur meevolgen in het filmpje).
O LUX beata Trinitas,
et principalis Unitas,
iam sol recedit igneus,
infunde lumen cordibus.
O zalig licht, Drievuldigheid,
die een in hart en wezen zijt,
de grote zon verzinkt in nacht,
o licht, houd in ons hart de wacht.
Te mane laudum carmine,
te deprecemur vespere:
te nostra supplex gloria
per cuncta laudet saecula.
U loven we in de dageraad,
U smeken wij des avonds laat,
geef dat ons lied uw lof verspreidt
van eeuwigheid tot eeuwigheid.
Deo Patri sit gloria,
eiusque soli Filio,
cum Spiritu Paraclito,
et nunc, et in perpetuum.
Aan God de Vader zij de eer,
aan God de Zoon voor immermeer,
aan God de Geest die troost en leidt
zij lof nu en te allen tijd.
Oudkerkelijke avondhymne (pseudo-Ambroius). Het lied kreeg een vaste plaats op zondag Trinitatis., en in de zaterdagavondvespers tussen Pinksteren en Advent. Vertaling: J.W. Schulte Nordholt.

O Lux beata trinitas (Ko Matsushita, 2006) 

Nogmaals de oud-kerkelijke hymne: O Lux, beata Trinitas: zelfde tekst, andere muziek.

Vox Gaudiosa, o.l.v. de componist: Ko Matsushita (*1962).

Het japanse kamerkoor Vox Gaudiosa (Tokyo) zingt van Renaissance tot hedendaagse muziek, voornamelijk a capella. East and West meet. In 2011 won dit koor de Grand Prix van het koorfestival in Arezzo .